سبک دلبستگی و مهارت های اجتماعی کودکان: با نقش میانجی هوش هیجانی

پژوهش حاضر با هدف پیش­بینی مهارت­های اجتماعی کودکان براساس سبک دلبستگی آنان و تعیین نقش مداخله­ای هوش هیجانی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری، کلیه دانش­آموزان پایه پنجم و ششم شهر تهران بودند که از میان آن­ها، 512 دانش­آموز (267 پسر و 245 دختر) با روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش سه پرسشنامه؛ مهارت­های اجتماعی (گرشام والیوت، 1990)، هوش هیجانی (شات، 1997) و سبک دلبستگی (رونقی و همکاران، 1392) بود. در این پژوهش، برای تجزیه و تحلیل داده­های به دست آمده، از روش آماری مدل­یابی معادلات ساختاری با نرم­افزار لیزرل استفاده شد. نتایج نشان داد، سبک دلبستگی افزون بر اثر مستقیم بر مهارت­های اجتماعی به صورت غیرمستقیم نیز از طریق متغیر میانجی هوش هیجانی بر مهارت­های اجتماعی اثرگذار است. بین متغیر مکنون برون­زای سبک­های دلبستگی و نشانگرهای آن، به ترتیب ضریب مسیر60/0 و 32/0، بین متغیر مکنون درون­زای هوش هیجانی و نشانگرهای آن، به ترتیب ضریب مسیر 41/0، 45/0 و 94/0 و بین متغیر مکنون درون­زای مهارت­های اجتماعی و نشانگرهای آن، به ترتیب ضریب مسیر 35/0، 50/0، 90/0، 85/0 وجود داشت و تمام این مسیرهای علّی معنادار بودند. با توجه به اهمیت و ضرورت مهارت­های اجتماعی کودکان و پیامدهای آن در زندگی آن­ها، شناخت عوامل محیطی از قبیل سبک دلبستگی و عوامل فردی از قبیل هوش هیجانی، می­تواند به شناخت عمیق عوامل مؤثر بر تحول مهارت­های اجتماعی در کودکان، به منظور ارائه راهبردهای مناسب منجر شود.